Freelance Digitaal Communicator, Social Media Expert en Veranderingsbegeleider

Categorie: zelf

Een heldere geest in een niet zo ongezond lichaam

Vroeger, toen de dieren nog spraken en we nog nicknames gebruikten online (thanks Zuck), was ik beweeglijk, mobiel, fit, strak en gezond. Veel inspanning vroeg dat niet. Ik was jong, elastisch en rijbewijsloos.

Vorig jaar, aan de vooravond van mijn midlife crisis, viel me op dat dat beweeglijke, mobiele, fitte, strakke en gezonde zwaar op de achtergrond was geraakt. Een drukke kantoor- en on the road-job met weinig tijd voor gezonde voeding, onbewust veel zitten op kantoor en in de wagen, een onregelmatige levensstijl zorgden voor extra kilo’s, pijntjes en een gemis aan beweging. Ik had ook de drang om mijn hoofd leeg te maken, stress te kanaliseren, me fitter te voelen in dit lichaam en iets aan te kunnen met die niet-aflatende energie.

Dus: hoe begin je te bewegen? Waar start je als late dertiger? Yoga en hot yoga deed ik al en zijn me te statisch. Lopen vind ik saai. Teamsporten zijn verplicht in groep (ik hou niet van verplichtingen). Fitnessabonnementen komen en gaan maar ik raak nooit in de fitness.

Je gaat natuurlijk naar je netwerk, aka Facebook (thanks Zuck) en je stelt de vraag aan je sportvrienden en -kennissen.

 

De respons was interessant – plots bleek dat mijn vrienden schermen, rugby’en, golfen, volleyballen, volksdansen, krav maga’en, tafeltennissen, crossfitten, pilates doen, badmintonnen, handballen, muurklimmen, cardio-kickboxen, aquagymmen, volksdansen, van kettlebell swings doen, …

De meest bruikbare tip was een heel eenvoudige: bouw eerst conditie en fysieke en mentale kracht op. Daarna zie je wel verder. Terecht, het is al te gemakkelijk verkeerd te trainen, je knieën kapot te lopen of een afkeer van sport op te doen.

En toen ging het snel: een wel zeer sportieve klant verwees mij door naar een personal trainer en mijn gedreven partner startte haar eigen project Madam Vélo op. Ik kocht een fiets, wat gear (Polar M400, basiskledij), begon te letten op hartslag en uithouding, vroeg raad aan de coach en de fietsvrienden (dank u Caren, Tanja, Sven, Jeffrey) en sportte verbazingwekkend genoeg een basisconditie bijeen.

Tien trainingen, acht maanden en 1.000 afgelegde kilometers later en nu fiets ik met plezier 40km, ben ik beginnen te lopen (ik vind het nog steeds saai), verschuift mijn gewicht van bandjes naar spieren en is mijn eerste idee bij een stralende hemel “Hoera! Sport!” Waarlijks wonderlijk.

11698648_10152969846431932_4904265060972881476_n

Maar het àllerbeste gevoel is dat ik niet meer buiten adem ben als ik een trap opmoet, dat ik veel beter slaap, dat ik eindelijk fysiek moe ben in plaats van een hoofd vol watten te hebben, dat ik adrenaline door mijn lijf voel gieren (heerlijk!) en dat ik me mentaal en fysiek sterker, weerbaarder en gelukkiger voel.

12115671_10153188628501932_8671538626019096526_n

Sporten – ik kan het alleen maar aanraden. Uw lijf en geest zullen u dankbaar zijn. En als u me nu wil excuseren – ik moet dringend gaan bewegen.

Leve microdoelstellingen!

“Waar wil ik naartoe?” “Waarom doe ik wat ik doe?” “Wat is mijn doel?” “Waar wil ik staan binnen 5, 10, 15, 50 jaar?”

Het zijn vragen die ik mezelf iedere drie, zes, twaalf, zestig,.. maanden stel.

Ik ben voortdurend op zoek naar Intrinsieke Drijfveren, Antwoorden op Levensvragen en Mijn Grote Levensdoelen. Het Antwoord heb ik nog nooit gevonden. Verlammend vond ik dat vroeger. Tot het besef langzaamaan groeide dat mezelf, wat ik doe en de wereld om mij heen in vraag stellen mijn tweede natuur is. Dat feit blijkt verrassend genoeg geen obstakel te zijn, maar overwegend een kracht. Het stuwt me voort om te onderzoeken, te ontdekken, te spelen en te groeien.

Het Grote Levensdoel en Het Antwoord is trouwens een van de “Negen levenslessen” uit een speech van Tim Minchin. Negen levenstips die ik af en toe opnieuw beluister omdat ze sluimerende buikgevoelens bevestigen. Deze keer bleef deze tip plakken: “You Don’t Have To Have A Dream”. Tim spreekt over kleine doelstellingen, microgoals.

Americans on talent shows always talk about their dreams. Fine, if you have something that you’ve always dreamed of, like, in your heart, go for it! After all, it’s something to do with your time… chasing a dream. And if it’s a big enough one, it’ll take you most of your life to achieve, so by the time you get to it and are staring into the abyss of the meaninglessness of your achievement, you’ll be almost dead so it won’t matter.

I never really had one of these big dreams. And so I advocate passionate dedication to the pursuit of short-term goals. Be micro-ambitious. Put your head down and work with pride on whatever is in front of you… you never know where you might end up. Just be aware that the next worthy pursuit will probably appear in your periphery. Which is why you should be careful of long-term dreams. If you focus too far in front of you, you won’t see the shiny thing out the corner of your eye.

Ik herken wat hij zegt: in plaats van te focussen op de grote droom, die ver van me af zou liggen, kijk ik naar wat ik hier en nu kan doen, met wat er voor me ligt, met de mensen die er zijn, met de kennis en tools die ik nu heb. Een beetje vooruitkijken vind ik wel nodig en handig, een beetje plannen ook, maar dat staat in functie van die kleine doelstellingen. Dat grote doel zal wel duidelijk worden op termijn. Dat gaat op in mijn persoonlijk leven én in mijn professionele leven én alles daar tussenin– eerlijk, die zijn onlosmakelijk verbonden. Ik zou het ook niet anders willen.

Dus: microgoals. Korte termijn. Doen. Shippen. Gaan.

Ik ga dat onthouden tot de volgende cyclus Levensvragen.

A/B-testing IRL

Het gras aan de andere kant lijkt groener zegt een oud spreekwoord. Vraag is: wil jij wel groen gras? Wil je wel gras?

Stop te vergelijken. Stop jouw dieptepunten in je leven te vergelijken met de hoogtepunten van een ander. “Don’t compare your behind the scenes life with other people’s highlight reel.”

Focus op wie je (nu) bent, wat je kunt, waar je goed in bent, en waar je heen wil. Sluit je even af van de context van “de ander”. Vergelijk niet. Je bent niet de ander.

En ja, ik zeg dit niet tegen jou. Ik zeg dit tegen mezelf.

Avanti.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén